Wieś położona nad szosą łączącą Gdansk z Szemudem. W dawnych wiekach krzyżowały się w niej dwie ważne drogi: szlak pocztowy łączący Gdańsk z Szczecinem, a w dalszej perspektywie Królewiec z Berlinem.
Kielno rozlokowało się na południowo - wschodnim brzegu jeziora o tej samej nazwie, potocznie zwanego Mulk. Centrum wsi skupiło się głównie w dolinie, a także na zboczach.
Kielno, wąwóz. Rok 1957.
Jadąc od strony Chwaszczyna drogą gdańską z Dębowej mijamy kapliczkę Najświętszej Maryi Panny i odchodzącą w kierunku Koleczkowa i Bojana ul. Partyzantów Kaszubskich i wjeżdżamy w wąwóz oddzielający wzgórze kościelne od grodowego, wykopany pod koniec XIX wieku przez jeńców francuskich, z których kilku zmarło i zostało pochowanych obok figurki Matki Boskiej.
Po minięciu wąwozu od szosy gdańskiej, noszącej obecnie nazwę ul. Oliwska, odchodzą dwie drogi jedna na wzgórze zamkowe, druga mijając plebanie, bokiem jeziora zmierza do kępy starych drzew - lasku, zwanego Dąbrówką, gdzie dawniej Stronnictwo Ludowe, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Ochotnicza Straż Pożarna i inne organizacje urządzały festyny
Na wzgórzu rośnie wiekowe drzewo pamiętające zapewne dawną hutę szkła. Na drugim wzgórzu stoi zabytkowy kościół p.w. św. Wojciecha, a za nim cmentarz parafialny.
Osada Kielno wywodzi się z czasów neolitu, a pierwsze ślady zamieszkania odnoszą się do okresu kultury wschodnio - pomorskiej. Jej nazwa pochodzi od dawniej używanego wyrazu klei, kieł, dzisiaj pniak, korcz, co ma związek z karczunkiem tych terenów.
Za czasów panowania książąt pomorskich i Piastów, a później Krzyżaków, lasy otaczające Kielno były ulubionym miejscem polowań.
Kielna nie ominęły klęski żywiołowe. W XVI wieku wielki pożar zniszczył drewniany kościół i prawie całą wieś. Wieś ucierpiała w czasie wojen szewdzkich, nawiedzały ją długotrwałe nieurodzaje.
Już w 1849r. powstało w tej wsi pierwsze w powiecie wejherowskim bractwo o nazwie Liga Narodowa Polska licząca w okresie rozkwitu 82 członków. Liderzy tego bractwa czytali w niedziele i święta po nabożeństwach w kościele polskie książki i wypożyczali je chętnym parafianom.
W 1873r. władze pruskie powołały w Kielnie urząd gminy, którego celem było m.in. przyspieszenie germanizacji. Po odzyskaniu niepodległości powołano wójostwo w którego skład oprócz Kielna weszły Koleczkowo i Bojano. W 1936r. miejscowa gmina została przeniesiona do Chwaszczyna. W 1976r. rozwiązano gminę Kielno, a jej obszar przyłączono do gminy w Szemudzie.
Pierwszym sołtysem po wojnie został Jan Malotka. Powołano posterunek Milicji Obywatelskiej, zorganizowano Gminną Spółdzielnię "Samopomoc Chłopska", punkt pielęgniarski, a w 1950r. zelektryzowano wieś wybudowano Państwową Lecznicę Zwierząt, uruchomiono punkt skupu zwierząt rzeźnych, punkt kasowy Kasy Spółdzielczej Rumia, zlewnię mleka, Państwowy Ośrodek Maszynowy, wybudowano też wodociąg wiejski, później wieś została skanalizowana. W 1995r. wieś zamieszkiwało 836 osób.
Z Kielna pochodzi, zmarły w 1998 roku, wybitny poeta, prozaik, pisarz regionalny Alojzy Nagel.
Powierzchnia sołectwa stanowi 1044ha.
